15 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ - ΗΜΕΡΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Κάθε χρόνο στις 15 Σεπτεμβρίου πραγματοποιείται η Διεθνής Ημέρα Δημοκρατίας!Η συγκεκριμένη καθιερώθηκε με πρωτοβουλία της Διακοινοβουλευτικής Ενωσης (IPU) από το 1997, ενώ από το 2007 υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ.
Η δημοκρατία είναι το πολίτευμα όπου η εξουσία πηγάζει από τον λαό, ασκείται από τον λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού.
Κεντρικό χαρακτηριστικό της δημοκρατίας είναι η λήψη αποφάσεων με ψηφοφορία: των πολιτών, στην άμεση δημοκρατία, ή κάποιων αντιπροσώπων τους, στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία.
Κάθε χρόνο στις 15 Σεπτεμβρίου πραγματοποιείται η Διεθνής Ημέρα Δημοκρατίας!Η συγκεκριμένη καθιερώθηκε με πρωτοβουλία της Διακοινοβουλευτικής Ενωσης (IPU) από το 1997, ενώ από το 2007 υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ.
Η δημοκρατία είναι το πολίτευμα όπου η εξουσία πηγάζει από τον λαό, ασκείται από τον λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού.
Κεντρικό χαρακτηριστικό της δημοκρατίας είναι η λήψη αποφάσεων με ψηφοφορία: των πολιτών, στην άμεση δημοκρατία, ή κάποιων αντιπροσώπων τους, στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία.
21 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
Διεθνής Ημέρα Ειρήνης
20 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ- Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού
Κάθε χρόνο στις 20 Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί από τον Ο.Η.Ε. να εορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Στην Ελλάδα, συνήθως γίνονται διάφορες εκδηλώσεις, στις 11 Δεκεμβρίου, καθώς στην αντίστοιχη ημερομηνία το 1946 ιδρύθηκε η Unicef, η οποία εργάζεται για το καλό των παιδιών σε όλο τον κόσμο.
Κάθε χρόνο στις 20 Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί από τον Ο.Η.Ε. να εορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Στην Ελλάδα, συνήθως γίνονται διάφορες εκδηλώσεις, στις 11 Δεκεμβρίου, καθώς στην αντίστοιχη ημερομηνία το 1946 ιδρύθηκε η Unicef, η οποία εργάζεται για το καλό των παιδιών σε όλο τον κόσμο.
Μια και διάβασες τη Χάρτα με τα Δικαιώματα των Παιδιών, δες και το παρακάτω βίντεο, ίσως προβληματιστείς λίγο με το τι συμβαίνει στην πραγματικότητα...
Παγκόσμια Ημέρα Δικαιωμάτων του Παιδιού – 20 ΝοεμβρίουΗ παγκόσμια κοινότητα δεσμεύτηκε να προστατεύει τα δικαιώματα των παιδιών με την υιοθέτηση της Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Παιδιού στις 20 Νοεμβρίου του 1989. Από τότε, η 20η Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Δικαιωμάτων του Παιδιού.
Σήμερα ζούμε σε έναν κόσμο, όπου σχεδόν όλοι συμφωνούν πως οποιοσδήποτε κάτω των 18 ετών είναι παιδί και έχει δικαίωμα σε ειδική φροντίδα και προστασία. Όμως κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε και στο παρελθόν. Μόνο μετά την 20η Νοεμβρίου του 1989, όταν η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών υιοθέτησε τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, άρχισε η ανθρωπότητα να επωφελείται από μια δέσμη δικαιωμάτων για όλα τα παιδιά και τους νέους.
Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού είναι ο πρώτος παγκόσμιος νομικά δεσμευτικός κώδικας για τα δικαιώματα που όλα τα παιδιά πρέπει να απολαμβάνουν. Θέτει στοιχειώδεις αρχές για την ευημερία των παιδιών στα διάφορα στάδια εξέλιξής τους και αποτελείται από 54 άρθρα. Η Σύμβαση ξεκίνησε με πρωτοβουλία της Πολωνικής κυβέρνησης και της UNICEF, υιοθετήθηκε ομόφωνα απο τη Γεν. Συνέλευση του ΟΗΕ στις 20 Νοεμ. 1989 και τέθηκε σε ισχύ το 1990. Μέχρι σήμερα έχει επικυρωθεί σχεδόν από όλες τις χώρες του κόσμου, ενώ στην Ελλάδα επικυρώθηκε το 1992 (ΦΕΚ 192/2.12.92).
Σήμερα ζούμε σε έναν κόσμο, όπου σχεδόν όλοι συμφωνούν πως οποιοσδήποτε κάτω των 18 ετών είναι παιδί και έχει δικαίωμα σε ειδική φροντίδα και προστασία. Όμως κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε και στο παρελθόν. Μόνο μετά την 20η Νοεμβρίου του 1989, όταν η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών υιοθέτησε τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, άρχισε η ανθρωπότητα να επωφελείται από μια δέσμη δικαιωμάτων για όλα τα παιδιά και τους νέους.
Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού είναι ο πρώτος παγκόσμιος νομικά δεσμευτικός κώδικας για τα δικαιώματα που όλα τα παιδιά πρέπει να απολαμβάνουν. Θέτει στοιχειώδεις αρχές για την ευημερία των παιδιών στα διάφορα στάδια εξέλιξής τους και αποτελείται από 54 άρθρα. Η Σύμβαση ξεκίνησε με πρωτοβουλία της Πολωνικής κυβέρνησης και της UNICEF, υιοθετήθηκε ομόφωνα απο τη Γεν. Συνέλευση του ΟΗΕ στις 20 Νοεμ. 1989 και τέθηκε σε ισχύ το 1990. Μέχρι σήμερα έχει επικυρωθεί σχεδόν από όλες τις χώρες του κόσμου, ενώ στην Ελλάδα επικυρώθηκε το 1992 (ΦΕΚ 192/2.12.92).
Τα άρθρα που περιέχει η Σύμβαση μπορούν να ομαδοποιηθούν σε τέσσερις ευρύτερες κατηγορίες:
Δικαιώματα Επιβίωσης
Kαλύπτουν το δικαίωμα του παιδιού για ζωή και τις ανάγκες που είναι πιο βασικές για την ύπαρξή του. Αυτά συμπεριλαμβάνουν ένα επαρκές επίπεδο διαβίωσης, στέγη, διατροφή και πρόσβαση σε ιατρικές υπηρεσίες
Δικαιώματα Επιβίωσης
Kαλύπτουν το δικαίωμα του παιδιού για ζωή και τις ανάγκες που είναι πιο βασικές για την ύπαρξή του. Αυτά συμπεριλαμβάνουν ένα επαρκές επίπεδο διαβίωσης, στέγη, διατροφή και πρόσβαση σε ιατρικές υπηρεσίες
Δικαιώματα Προστασίας
Aπαιτούν τα παιδιά να προφυλλάσονται από κάθε είδους κακοποίηση, αμέλεια και εκμετάλλευση. Καλύπτουν θέματα όπως ειδική φροντίδα για προσφυγόπουλα, βασανιστήρια, κακοποίηση στο σωφρονιστικό σύστημα, ανάμειξη σε εμπόλεμες διαμάχες, εργασία ανηλίκων, χρήση ναρκωτικών και σεξουαλική εκμετάλλευση.
Aπαιτούν τα παιδιά να προφυλλάσονται από κάθε είδους κακοποίηση, αμέλεια και εκμετάλλευση. Καλύπτουν θέματα όπως ειδική φροντίδα για προσφυγόπουλα, βασανιστήρια, κακοποίηση στο σωφρονιστικό σύστημα, ανάμειξη σε εμπόλεμες διαμάχες, εργασία ανηλίκων, χρήση ναρκωτικών και σεξουαλική εκμετάλλευση.
Δικαιώματα Ανάπτυξης – Εξέλιξης
Συμπεριλαμβάνουν όλα όσα τα παιδιά χρειάζονται για να μπορέσουν να εκμεταλλευθούν στο έπακρο τις δυνατότητές τους. Για παράδειγμα το δικαίωμα της εκπαίδευσης, το παιχνίδι και η αναψυχή, οι πολιτιστικές εκδηλώσεις, η πρόσβαση σε πληροφορίες και η ελευθερία της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας.
Συμπεριλαμβάνουν όλα όσα τα παιδιά χρειάζονται για να μπορέσουν να εκμεταλλευθούν στο έπακρο τις δυνατότητές τους. Για παράδειγμα το δικαίωμα της εκπαίδευσης, το παιχνίδι και η αναψυχή, οι πολιτιστικές εκδηλώσεις, η πρόσβαση σε πληροφορίες και η ελευθερία της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας.
Δικαιώματα Συμμετοχής
Eπιτρέπουν στα παιδιά να παίζουν ενεργό ρόλο στις κοινωνίες και τα έθνη τους. Αυτά περικλείουν την ελευθερία να εκφράζουν γνώμη, να έχουν λόγο σε ζητήματα που αφορούν στη ζωή τους, να συμμετέχουν σε οργανώσεις και να συναθροίζονται ειρηνικά
Eπιτρέπουν στα παιδιά να παίζουν ενεργό ρόλο στις κοινωνίες και τα έθνη τους. Αυτά περικλείουν την ελευθερία να εκφράζουν γνώμη, να έχουν λόγο σε ζητήματα που αφορούν στη ζωή τους, να συμμετέχουν σε οργανώσεις και να συναθροίζονται ειρηνικά
Click to set custom HTML
5 ΙΟΥΝΙΟΥ -ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ
6 ΜΑΡΤΙΟΥ-ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ
Το σχολείο μας λέει
ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΙΑ, ΝΑΙ ΣΤΗ ΦΙΛΙΑ
ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΡΦΙΑ
Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένα παιδί που θύµωνε µε το παραµικρό και είχε πολύ κακούς τρόπους. Ο πατέρας του, του έδωσε ένα σακούλι µε καρφιά και του είπε ότι κάθε φορά που θα φέρεται άσχηµα θα πρέπει να καρφώνει ένα καρφί στο φράχτη. Την πρώτη µέρα το παιδί κάρφωσε δεκαέξι καρφιά. Όµως, καθώς περνούσαν οι εβδοµάδες, όλο και κατάφερνε να χαλιναγωγεί τη συµπεριφορά του και τα καρφιά ολοένα λιγόστευαν.
Είχε καταλάβει ότι του ήταν προτιµότερο να ελέγχει τις τάσεις του παρά να τρέχει να καρφώνει καρφιά στο φράχτη. Και τελικά έφτασε η µέρα που το παιδί δεν έχασε καθόλου την ψυχραιµία του. Το είπε λοιπόν στον πατέρα του και τότε εκείνος του είπε ότι τώρα θα έπρεπε να ξεκαρφώνει ένα καρφί για κάθε µέρα που δεν θα ξεσπούσε σε οργή. Οι µέρες πέρασαν και ο νεαρός τελικά είπε στον πατέρα του ότι είχε βγάλει όλες τις πρόκες. Τότε ο πατέρας πήρε το γιο του απ’ το χέρι και τον πήγε κοντά στο φράχτη, κι εκεί του είπε:
“Πολύ καλά τα κατάφερες γιε µου, για δες όµως τις τρύπες στο φράχτη. Ποτέ πια ο φράχτης µας δεν θα είναι όπως πριν Όταν είσαι θυµωµένος και λες άσχημα λόγια, αυτά αφήνουν πληγές. Μπορείς να µαχαιρώσεις κάποιον, και µετά να τραβήξεις το µαχαίρι, αλλά, όσες φορές κι αν θα ζητήσεις συγγνώµη, η πληγή θα µείνει εκεί. Κι ένα τραύµα µε λόγια είναι τόσο κακό όσο κι ένα τραύµα στο σώµα.”
Ο καθένας μπορεί να θυμώσει, είναι εύκολο. Αλλά να θυμώσεις με το σωστό άνθρωπο, στο σωστό βαθμό, για το σωστό λόγο, τη σωστή στιγμή και με το σωστό τρόπο, αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο. Μπορείς να μαντέψεις το μέγεθος ενός ανθρώπου από το μέγεθος των πραγμάτων που τον κάνουν να θυμώνει.
Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένα παιδί που θύµωνε µε το παραµικρό και είχε πολύ κακούς τρόπους. Ο πατέρας του, του έδωσε ένα σακούλι µε καρφιά και του είπε ότι κάθε φορά που θα φέρεται άσχηµα θα πρέπει να καρφώνει ένα καρφί στο φράχτη. Την πρώτη µέρα το παιδί κάρφωσε δεκαέξι καρφιά. Όµως, καθώς περνούσαν οι εβδοµάδες, όλο και κατάφερνε να χαλιναγωγεί τη συµπεριφορά του και τα καρφιά ολοένα λιγόστευαν.
Είχε καταλάβει ότι του ήταν προτιµότερο να ελέγχει τις τάσεις του παρά να τρέχει να καρφώνει καρφιά στο φράχτη. Και τελικά έφτασε η µέρα που το παιδί δεν έχασε καθόλου την ψυχραιµία του. Το είπε λοιπόν στον πατέρα του και τότε εκείνος του είπε ότι τώρα θα έπρεπε να ξεκαρφώνει ένα καρφί για κάθε µέρα που δεν θα ξεσπούσε σε οργή. Οι µέρες πέρασαν και ο νεαρός τελικά είπε στον πατέρα του ότι είχε βγάλει όλες τις πρόκες. Τότε ο πατέρας πήρε το γιο του απ’ το χέρι και τον πήγε κοντά στο φράχτη, κι εκεί του είπε:
“Πολύ καλά τα κατάφερες γιε µου, για δες όµως τις τρύπες στο φράχτη. Ποτέ πια ο φράχτης µας δεν θα είναι όπως πριν Όταν είσαι θυµωµένος και λες άσχημα λόγια, αυτά αφήνουν πληγές. Μπορείς να µαχαιρώσεις κάποιον, και µετά να τραβήξεις το µαχαίρι, αλλά, όσες φορές κι αν θα ζητήσεις συγγνώµη, η πληγή θα µείνει εκεί. Κι ένα τραύµα µε λόγια είναι τόσο κακό όσο κι ένα τραύµα στο σώµα.”
Ο καθένας μπορεί να θυμώσει, είναι εύκολο. Αλλά να θυμώσεις με το σωστό άνθρωπο, στο σωστό βαθμό, για το σωστό λόγο, τη σωστή στιγμή και με το σωστό τρόπο, αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο. Μπορείς να μαντέψεις το μέγεθος ενός ανθρώπου από το μέγεθος των πραγμάτων που τον κάνουν να θυμώνει.
ΣΧΟΛΙΚΟΣ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΣΟ σχολικός εκφοβισμός δεν είναι καινούργιο φαινόμενο: υπάρχει εδώ και γενιές, σε διάφορες μορφές. Το 1999 ο Τιμ Φιλντς, γνωστός Βρετανός ακτιβιστής κατά του εκφοβισμού, περιέγραψε το φαινόμενο σαν «…μία παθολογική ανάγκη να επιδεικνύεις επιθετικότητα και η οποία επιτυγχάνεται μέσω μίας επίδειξης ανεπάρκειας (κοινωνική, προσωπική, διαπροσωπική, συμπεριφορική, επαγγελματική), μια ανεπάρκεια που προβάλλεται πάνω στους άλλους μέσω ελέγχου και υποταγής (κριτική, αποκλεισμός, απομόνωση κ.α.).
Σε πολλά επιστημονικά περιοδικά εμφανίζεται ο σχετικός όρος “bullying”.Στο φαινόμενο του bullying εμπλέκονται πολλά μέρη
Γενικά το Bullying μπορεί να περιλαμβάνει
● Ανάγκη για κυριαρχία πάνω σε άλλους.
● Αδυναμία ελέγχου παρορμήσεων.
● Μειωμένη ικανότητα αυτοελέγχου.
● Αδυναμία τήρησης κανόνων και ορίων.
● Ασυνήθιστα χαμηλό άγχος.
● Διογκωμένη αυτοεικόνα.
● Έλλειψη αίσθησης του μέτρου.
● Η δημοτικότητα τους βρίσκεται στο μέσο όρο ή κάτω από αυτόν και χαμηλώνει καθώς προσχωρούν στις εκπαιδευτικές βαθμίδες
● Είναι εχθρικό απέναντι στο περιβάλλον του (ιδιαίτερα σε γονείς και εκπαιδευτικούς).
● Απόλυτη έλλειψη ενσυναίσθησης.
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΘΕΑΤΩΝΣημείο – κλειδί στην εμφάνιση του φαινόμενου αποτελούν τα παιδιά – θεατές. Με την συμπεριφορά τους διευκολύνουν ή λειτουργούν ανασταλτικά στην εμφάνιση του φαινόμενου.
Οι αναμενόμενες αντιδράσεις των υπόλοιπων παιδιών είναι:
● Να γελάσουν
● Να χαμογελάσουν
● Να αδιαφορήσουν
● Να μιλήσουν στο διπλανό τους και να σχολιάσουν αυτό που γίνεται είτε θετικά είτε αρνητικά
● Να κοιτούν και να μην κάνουν απολύτως τίποτεΟι συγκεκριμένες αντιδράσεις ενισχύουν την συμπεριφορά του παιδιού που ασκεί βια καθώς με το να γελάσουν / χαμογελάσουν οι υπόλοιποι ή να σχολιάσουν το γεγονός έχει επιτύχει να κερδίσει την προσοχή τους.
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
Σε γενικές γραμμές ο εκπαιδευτικός θα πρέπει να:
● ενημερωθεί για το φαινόμενο και ως συνέπεια να γίνει ικανότερος να το αναγνωρίζει να το σταματά άμεσα και να μπορεί να αναπτύξει στη συνέχεια προγράμματα ή τεχνικές παρέμβασης για εκτόνωση του
● Μην αγνοήσει ή υποτιμήσει κάτι που του αναφέρει το παιδί
● Κάνει άμεση και αυστηρή παρατήρηση αμέσως μετά το περιστατικό
● Να αξιοποιήσει τη «δύναμη» του παιδιού που ασκεί βία σε θετικές συμπεριφορές
● Να αναπτύξει δραστηριότητες σχετικά με το φαινόμενο (συζήτηση, παιχνίδι ρόλων, ανάγνωση λογοτεχνικών κειμένων)
● Να δημιουργήσει θετικό κλίμα στο σχολείο
● Να προστατεύσει το παιδί που δέχεται τη βία, να μη του ζητάτε να εξηγήσει μπροστά σε άλλους τι έχει γίνει, αλλά σε κατ’ ιδίαν συνάντηση να γίνεται προσπάθεια αποενοχοποίησης και συναισθηματικής ενίσχυσης
Επίσης:
● Συστήνεται να αποφεύγεται η ποινικοποίηση της πράξης και η τιμωρία του παιδιού με αποβολές από τη σχολική μονάδα καθώς δεν είναι αποτελεσματικές.
● Θα πρέπει να δημιουργείται τέτοιο κλίμα στο σχολείο ουτώς ώστε να μην καλύτονται τέτοια μυστικά.
● Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να μην ζητηθεί η «συμφιλίωση» μεταξύ παιδιού που δέχεται βία και παιδιού που ασκεί βία καθώς υπάρχει ο κίνδυνος να επαναθυματοποιηθεί το ένα παιδί και το άλλο να επιβεβαιώσει την «δύναμη» και κυριαρχία» του.
ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ
Σε πολλά επιστημονικά περιοδικά εμφανίζεται ο σχετικός όρος “bullying”.Στο φαινόμενο του bullying εμπλέκονται πολλά μέρη
- Το παιδί που δέχεται βία
- Το παιδί ή ομάδα παιδιών που ασκεί βία
- Τα παιδιά θεατές
- Οι εκπαιδευτικοί
- Οι γονείς
Γενικά το Bullying μπορεί να περιλαμβάνει
- Άσκηση φυσικής βίας, χτυπήματα, τσιμπήματα, δαγκωνιές, σπρωξίματα,
- Εσκεμμένο ή συχνό αποκλεισμό μαθητών από κοινωνικές δραστηριότητες, κοινωνική απομόνωση ή αποκλεισμό
- Σεξουαλική παρενόχληση
- Χρησιμοποίηση υβριστικών ή περιπαικτικών εκφράσεων, πειράγματα, παρατσούκλια, κοροϊδία
- Απειλές και εκβιασμό
- Υβριστικές ή περιπαικτικές εκφράσεις για τη φυλή, την εθνικότητα, τη θρησκεία, την ταυτότητα αναπηρίας, τη σεξουαλική ταυτότητα του θύματος
- Κλοπές ή και Ζημιές στα προσωπικά αντικείμενα του θύματος
- Επιδιωκόμενη απομάκρυνση των φίλων
- Διάδοση κακοηθών και ψευδών φημών
- Ηλεκτρονικό bullying cyber bullying (Το cyberbullying περιγράφεται ως «η επαναλαμβανόμενη και εκ προθέσεων βλάβη που προκαλείται διαμέσου της χρήσης ηλεκτρονικών υπολογιστών, κινητών τηλεφώνων και άλλων ηλεκτρονικών συσκευών» Το Cyberbulling εμφανίζεται συχνότερα σε ιστότοπους όπου συγκεντρώνεται μεγάλος αριθμός εφήβων)
● Ανάγκη για κυριαρχία πάνω σε άλλους.
● Αδυναμία ελέγχου παρορμήσεων.
● Μειωμένη ικανότητα αυτοελέγχου.
● Αδυναμία τήρησης κανόνων και ορίων.
● Ασυνήθιστα χαμηλό άγχος.
● Διογκωμένη αυτοεικόνα.
● Έλλειψη αίσθησης του μέτρου.
● Η δημοτικότητα τους βρίσκεται στο μέσο όρο ή κάτω από αυτόν και χαμηλώνει καθώς προσχωρούν στις εκπαιδευτικές βαθμίδες
● Είναι εχθρικό απέναντι στο περιβάλλον του (ιδιαίτερα σε γονείς και εκπαιδευτικούς).
● Απόλυτη έλλειψη ενσυναίσθησης.
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΘΕΑΤΩΝΣημείο – κλειδί στην εμφάνιση του φαινόμενου αποτελούν τα παιδιά – θεατές. Με την συμπεριφορά τους διευκολύνουν ή λειτουργούν ανασταλτικά στην εμφάνιση του φαινόμενου.
Οι αναμενόμενες αντιδράσεις των υπόλοιπων παιδιών είναι:
● Να γελάσουν
● Να χαμογελάσουν
● Να αδιαφορήσουν
● Να μιλήσουν στο διπλανό τους και να σχολιάσουν αυτό που γίνεται είτε θετικά είτε αρνητικά
● Να κοιτούν και να μην κάνουν απολύτως τίποτεΟι συγκεκριμένες αντιδράσεις ενισχύουν την συμπεριφορά του παιδιού που ασκεί βια καθώς με το να γελάσουν / χαμογελάσουν οι υπόλοιποι ή να σχολιάσουν το γεγονός έχει επιτύχει να κερδίσει την προσοχή τους.
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
Σε γενικές γραμμές ο εκπαιδευτικός θα πρέπει να:
● ενημερωθεί για το φαινόμενο και ως συνέπεια να γίνει ικανότερος να το αναγνωρίζει να το σταματά άμεσα και να μπορεί να αναπτύξει στη συνέχεια προγράμματα ή τεχνικές παρέμβασης για εκτόνωση του
● Μην αγνοήσει ή υποτιμήσει κάτι που του αναφέρει το παιδί
● Κάνει άμεση και αυστηρή παρατήρηση αμέσως μετά το περιστατικό
● Να αξιοποιήσει τη «δύναμη» του παιδιού που ασκεί βία σε θετικές συμπεριφορές
● Να αναπτύξει δραστηριότητες σχετικά με το φαινόμενο (συζήτηση, παιχνίδι ρόλων, ανάγνωση λογοτεχνικών κειμένων)
● Να δημιουργήσει θετικό κλίμα στο σχολείο
● Να προστατεύσει το παιδί που δέχεται τη βία, να μη του ζητάτε να εξηγήσει μπροστά σε άλλους τι έχει γίνει, αλλά σε κατ’ ιδίαν συνάντηση να γίνεται προσπάθεια αποενοχοποίησης και συναισθηματικής ενίσχυσης
Επίσης:
● Συστήνεται να αποφεύγεται η ποινικοποίηση της πράξης και η τιμωρία του παιδιού με αποβολές από τη σχολική μονάδα καθώς δεν είναι αποτελεσματικές.
● Θα πρέπει να δημιουργείται τέτοιο κλίμα στο σχολείο ουτώς ώστε να μην καλύτονται τέτοια μυστικά.
● Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να μην ζητηθεί η «συμφιλίωση» μεταξύ παιδιού που δέχεται βία και παιδιού που ασκεί βία καθώς υπάρχει ο κίνδυνος να επαναθυματοποιηθεί το ένα παιδί και το άλλο να επιβεβαιώσει την «δύναμη» και κυριαρχία» του.
ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ
ΣΧΟΛΙΚΟΣ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΣ
View more presentations or Upload your own.
"animal school"
Ένα υπέροχο, εμπνευσμένο βίντεο για τη διαφορετικότητα...για προβληματισμό!
Ένα υπέροχο, εμπνευσμένο βίντεο για τη διαφορετικότητα...για προβληματισμό!
8 Μαρτίου-Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ
Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ
View more presentations or Upload your own.
19 ΜΑΙΟΥ -ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ
ΓΙΑΤΙ ΛΑΟΣ ΠΟΥ ΞΕΧΝΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ...
ΑΝΑΓΚΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΞΑΝΑΓΡΑΨΕΙ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ
ΓΙΑΤΙ ΛΑΟΣ ΠΟΥ ΞΕΧΝΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ...
ΑΝΑΓΚΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΞΑΝΑΓΡΑΨΕΙ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ
ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ
Ο Πόντος, η περιοχή απ' όπου προέρχονται οι Πόντιοι, βρίσκεται στα βορειοανατολικά παράλια της Τουρκίας και πήρε τ' όνομά του απ' τον Εύξεινο Πόντο. Η λέξη «Πόντος» σημαίνει θάλασσα και «Εύξεινος» σημαίνει φιλόξενη.
Οι Έλληνες κατοίκησαν την περιοχή πριν το 1000 π.χ. Αργότερα ο Πόντος κατακτήθηκε απ' τους Πέρσες και ελευθερώθηκε απ' τον Μέγα Αλέξανδρο. Εκεί ιδρύθηκε και το βασίλειο του Πόντου με σπουδαιότερο βασιλιά τον Μιθριδάτη τον Ευπάτορα.
Το 65 π.χ. οι Ρωμαίοι κατέκτησαν το κράτος του Πόντου και το χώρισαν στα δυο. Μετά το 1204, που η Πόλη αλώθηκε απ' τους Φράγκους, ο βυζαντινός αυτοκράτορας Αλέξιος Α' ο Κομνηνός, ίδρυσε εκεί το ανεξάρτητο κράτος της Τραπεζούντας που διατηρήθηκε ως το 1451 οπότε και κατακτήθηκε απ' τον Μωάμεθ Β' τον Πορθητή.
Ο Πόντος παραμένει στη τουρκική κατοχή ως σήμερα. Οι κάτοικοί του, όμως, έπαθαν μεγάλες συμφορές. Απ' το 1916 ως το 1923, οι Νεότουρκοι του Κεμάλ Ατατούρκ, του ηγέτη της Τουρκίας, σκότωσαν ομαδικά περισσότερους από 350.000 έλληνες κατοίκους του Πόντου και ανάγκασαν τους υπόλοιπους να αφήσουν τα σπίτια τους και να ζητήσουν καταφύγιο στην Ελλάδα.
Η γενοκτονία αυτή, ήταν προσχεδιασμένη. Ξεκίνησε απ' τον Κεμάλ Ατατούρκ κατά τον Α' παγκόσμιο πόλεμο και ολοκληρώθηκε απ' τον Μουσταφά Κεμάλ. Στην αρχή έγινε οικονομικός πόλεμος. Κάθε τι ελληνικό απαγορεύτηκε και τα ελληνικά καράβια έχασαν το δικαίωμα να αράζουν σε τούρκικα λιμάνια. Οι τοπικές εφημερίδες, παρακινούσαν τους τούρκους σε επιθέσεις και διωγμούς. Πολλοί έλληνες χωρικοί βρίσκονταν σκοτωμένοι στο δρόμο ή στα χωράφια τους. Οργανωμένες συμμορίες, λεηλατούσαν σπίτια, περιουσίες και χωριά ολόκληρα. Ο εμπνευστής της γενοκτονίας, ο Μεχμέτ Ταλαάτ, καλούσε με τηλεγραφήματα τους πολιτικούς και στρατιωτικούς διοικητές των νομών να μη δείχνουν κανένα έλεος στους χριστιανούς.
Αλλά η Τουρκία δεν περιοριζόταν σ' αυτά. Το κράτος έκανε ότι μπορούσε για να αναγκάσει τους χριστιανούς να φύγουν απ' τον τόπο τους. Και οι σφαγές και λεηλασίες συνεχίζονταν. Το οικουμενικό πατριαρχείο, σε ένδειξη πένθους, έκλεισε στις 15 Μαΐου 1914 όλες τις εκκλησίες και τα σχολεία και κατήγγειλε τους διωγμούς στις δυνατές χώρες της εποχής. Δεν κατάφερε, όμως, τίποτε γιατί ξέσπασε ο Α' παγκόσμιος πόλεμος.
Στις 20 Ιουλίου του 1914, κηρύχτηκε γενική επιστράτευση όλων των εθνικοτήτων της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Για πρώτη φορά επιστρατεύτηκαν και οι χριστιανοί. Πολλοί πόντιοι απέφυγαν τη στράτευση και κρύφτηκαν σε σπηλιές, δάση, υπόγεια. Τους υπόλοιπους χριστιανούς, τους έστειλαν σε τάγματα εργασίας για να σπάζουν πέτρες και να ανοίγουν δρόμους. Οι συνθήκες ζωής και δουλειάς ήταν απάνθρωπες: η τροφή ελάχιστη, η κακομεταχείριση μεγάλη και έτσι πολύ λίγοι επέζησαν.
Στον Πόντο, ο διωγμός πήρε τραγικές διαστάσεις. Σκότωναν κάθε έλληνα που έβρισκαν στο δρόμο. Όποιος γλίτωνε απ' τις δολοφονίες, πέθαινε από την πείνα ή τις αρρώστιες. Κι όλα αυτά, για να αλλάξει ο εθνικός χαρακτήρας των περιοχών αυτών και να εκτουρκιστούν όσοι απέμεναν. Και δυστυχώς, λίγοι μόνο τούρκοι αποδοκίμασαν τη γενοκτονία των ποντίων.
Στα 1919, στις 19 Μαΐου, οι διωγμοί έγιναν αγριότεροι. Ήταν το τελικό χτύπημα για τον ελληνισμό του Πόντου. Ο Κεμάλ Ατατούρκ έβαλε μπροστά την ολοκλήρωση της εξόντωσης. Για το σκοπό αυτό, έφτιαξε μια μυστική οργάνωση, μέλος της οποίας ήταν και 'δήμιος' των ελλήνων, ο Τοπάλ Οσμάν. Η τρομοκρατία, τα εργατικά τάγματα, οι εξορίες, η κρεμάλα, οι πυρπολήσεις των χωριών και οι δολοφονίες, ανάγκασαν του έλληνες να πάρουν τα βουνά φτιάχνοντας αντάρτικο με σκοπό την προστασία των αμάχων.
Αλλά το τέλος του Πόντου πλησιάζει. Τον τραγικό επίλογο της γενοκτονίας, γράφει ο βίαιος ξεριζωμός των επιζώντων. Με τη συνθήκη της ανταλλαγής πληθυσμών μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας, φεύγουν για την Ελλάδα και οι τελευταίοι πόντιοι. Κανένας δεν έμεινε πίσω εκτός απ' αυτούς που εκτουρκίστηκαν με τη βία. Κι αυτό ήταν το τέλος.
Η 19η Μαΐου, καθιερώθηκε ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού, γιατί την ημέρα εκείνη, στα 1919, ο Κεμάλ έφτασε στη Σαμψούντα και ξεκίνησε η δεύτερη και τελευταία φάση της σφαγής. Στην Τουρκία είναι εθνική γιορτή. Στην Ελλάδα είναι μέρα πένθους και μνήμης.
Ο Πόντος, η περιοχή απ' όπου προέρχονται οι Πόντιοι, βρίσκεται στα βορειοανατολικά παράλια της Τουρκίας και πήρε τ' όνομά του απ' τον Εύξεινο Πόντο. Η λέξη «Πόντος» σημαίνει θάλασσα και «Εύξεινος» σημαίνει φιλόξενη.
Οι Έλληνες κατοίκησαν την περιοχή πριν το 1000 π.χ. Αργότερα ο Πόντος κατακτήθηκε απ' τους Πέρσες και ελευθερώθηκε απ' τον Μέγα Αλέξανδρο. Εκεί ιδρύθηκε και το βασίλειο του Πόντου με σπουδαιότερο βασιλιά τον Μιθριδάτη τον Ευπάτορα.
Το 65 π.χ. οι Ρωμαίοι κατέκτησαν το κράτος του Πόντου και το χώρισαν στα δυο. Μετά το 1204, που η Πόλη αλώθηκε απ' τους Φράγκους, ο βυζαντινός αυτοκράτορας Αλέξιος Α' ο Κομνηνός, ίδρυσε εκεί το ανεξάρτητο κράτος της Τραπεζούντας που διατηρήθηκε ως το 1451 οπότε και κατακτήθηκε απ' τον Μωάμεθ Β' τον Πορθητή.
Ο Πόντος παραμένει στη τουρκική κατοχή ως σήμερα. Οι κάτοικοί του, όμως, έπαθαν μεγάλες συμφορές. Απ' το 1916 ως το 1923, οι Νεότουρκοι του Κεμάλ Ατατούρκ, του ηγέτη της Τουρκίας, σκότωσαν ομαδικά περισσότερους από 350.000 έλληνες κατοίκους του Πόντου και ανάγκασαν τους υπόλοιπους να αφήσουν τα σπίτια τους και να ζητήσουν καταφύγιο στην Ελλάδα.
Η γενοκτονία αυτή, ήταν προσχεδιασμένη. Ξεκίνησε απ' τον Κεμάλ Ατατούρκ κατά τον Α' παγκόσμιο πόλεμο και ολοκληρώθηκε απ' τον Μουσταφά Κεμάλ. Στην αρχή έγινε οικονομικός πόλεμος. Κάθε τι ελληνικό απαγορεύτηκε και τα ελληνικά καράβια έχασαν το δικαίωμα να αράζουν σε τούρκικα λιμάνια. Οι τοπικές εφημερίδες, παρακινούσαν τους τούρκους σε επιθέσεις και διωγμούς. Πολλοί έλληνες χωρικοί βρίσκονταν σκοτωμένοι στο δρόμο ή στα χωράφια τους. Οργανωμένες συμμορίες, λεηλατούσαν σπίτια, περιουσίες και χωριά ολόκληρα. Ο εμπνευστής της γενοκτονίας, ο Μεχμέτ Ταλαάτ, καλούσε με τηλεγραφήματα τους πολιτικούς και στρατιωτικούς διοικητές των νομών να μη δείχνουν κανένα έλεος στους χριστιανούς.
Αλλά η Τουρκία δεν περιοριζόταν σ' αυτά. Το κράτος έκανε ότι μπορούσε για να αναγκάσει τους χριστιανούς να φύγουν απ' τον τόπο τους. Και οι σφαγές και λεηλασίες συνεχίζονταν. Το οικουμενικό πατριαρχείο, σε ένδειξη πένθους, έκλεισε στις 15 Μαΐου 1914 όλες τις εκκλησίες και τα σχολεία και κατήγγειλε τους διωγμούς στις δυνατές χώρες της εποχής. Δεν κατάφερε, όμως, τίποτε γιατί ξέσπασε ο Α' παγκόσμιος πόλεμος.
Στις 20 Ιουλίου του 1914, κηρύχτηκε γενική επιστράτευση όλων των εθνικοτήτων της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Για πρώτη φορά επιστρατεύτηκαν και οι χριστιανοί. Πολλοί πόντιοι απέφυγαν τη στράτευση και κρύφτηκαν σε σπηλιές, δάση, υπόγεια. Τους υπόλοιπους χριστιανούς, τους έστειλαν σε τάγματα εργασίας για να σπάζουν πέτρες και να ανοίγουν δρόμους. Οι συνθήκες ζωής και δουλειάς ήταν απάνθρωπες: η τροφή ελάχιστη, η κακομεταχείριση μεγάλη και έτσι πολύ λίγοι επέζησαν.
Στον Πόντο, ο διωγμός πήρε τραγικές διαστάσεις. Σκότωναν κάθε έλληνα που έβρισκαν στο δρόμο. Όποιος γλίτωνε απ' τις δολοφονίες, πέθαινε από την πείνα ή τις αρρώστιες. Κι όλα αυτά, για να αλλάξει ο εθνικός χαρακτήρας των περιοχών αυτών και να εκτουρκιστούν όσοι απέμεναν. Και δυστυχώς, λίγοι μόνο τούρκοι αποδοκίμασαν τη γενοκτονία των ποντίων.
Στα 1919, στις 19 Μαΐου, οι διωγμοί έγιναν αγριότεροι. Ήταν το τελικό χτύπημα για τον ελληνισμό του Πόντου. Ο Κεμάλ Ατατούρκ έβαλε μπροστά την ολοκλήρωση της εξόντωσης. Για το σκοπό αυτό, έφτιαξε μια μυστική οργάνωση, μέλος της οποίας ήταν και 'δήμιος' των ελλήνων, ο Τοπάλ Οσμάν. Η τρομοκρατία, τα εργατικά τάγματα, οι εξορίες, η κρεμάλα, οι πυρπολήσεις των χωριών και οι δολοφονίες, ανάγκασαν του έλληνες να πάρουν τα βουνά φτιάχνοντας αντάρτικο με σκοπό την προστασία των αμάχων.
Αλλά το τέλος του Πόντου πλησιάζει. Τον τραγικό επίλογο της γενοκτονίας, γράφει ο βίαιος ξεριζωμός των επιζώντων. Με τη συνθήκη της ανταλλαγής πληθυσμών μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας, φεύγουν για την Ελλάδα και οι τελευταίοι πόντιοι. Κανένας δεν έμεινε πίσω εκτός απ' αυτούς που εκτουρκίστηκαν με τη βία. Κι αυτό ήταν το τέλος.
Η 19η Μαΐου, καθιερώθηκε ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού, γιατί την ημέρα εκείνη, στα 1919, ο Κεμάλ έφτασε στη Σαμψούντα και ξεκίνησε η δεύτερη και τελευταία φάση της σφαγής. Στην Τουρκία είναι εθνική γιορτή. Στην Ελλάδα είναι μέρα πένθους και μνήμης.
ΠΩΣ ΘΑ ΤΙΜΗΣΟΥΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΕΡΑ;
ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΝΑ ΚΟΛΑΖ.... ΚΑΙ ΑΣ ΧΟΡΕΨΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΧΟΡΟ!!!!
ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΝΑ ΚΟΛΑΖ.... ΚΑΙ ΑΣ ΧΟΡΕΨΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΧΟΡΟ!!!!
Αν σκεφτείς πως σε νίκησαν, σε έχουν ήδη νικήσει.
Αν σκεφτείς πως δεν τολμάς, ποτέ δεν θα τολμήσεις.
Αν θέλεις να νικήσεις αλλά σκέφτεσαι πως δεν μπορείς, σίγουρα δεν θα νικήσεις.
Αν σκεφτείς πως θα χάσεις, είσαι ήδη χαμένος
γιατί η φύση μας διδάσκει πως:
Η Επιτυχία ριζώνει με την Θέληση.
30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ-ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ